Жан-Доминик Буби e 43-годишният заместник главен редактор на световноизвестното списание Elle, който живее на пълни обороти. Но на 8 декември 1995 г. той става жертва на ужасна церебрална травма, която го оставя в състояние на пълна парализа, неспособен на какъвто и да е вид общуване - състояние, известно в медицинските среди като "синдром на заключения". Мозъчната му дейност и въображението му обаче са непокътнати и докато лежи напълно неподвижен в болничното си легло, Буби се научава да общува с външния свят, използвайки левия си клепач - единствената част от тялото му, която може да управлява.

La història real de l'editor de la revista 'Elle France', Jean-Dominique Bauby, que l'any 1995, quan tenia 43 anys, va patir un ictus que li va paralitzar tot el cos, excepte l'ull esquerre. Utilitzant l'ull per parpellejar, Bauby descriu eloqüentment els aspectes del seu món interior, des del turment psicològic de quedar atrapat dins del cos fins a les històries imaginades de terres que només ha visitat mentalment.

　　1995年12月8日，一场突如其来的灾难袭向了家庭事业双得意总编吉恩•多米尼克•鲍比（Mathieu Amalric 饰）。他的脑干突然中风，继而引发极其罕见、概率极低的闭锁症候群。罹患此症的吉恩全身瘫痪，只有左眼尚能自由活动。他形容自己就如同困在潜水钟里一般，身体被紧紧箍住，无法动弹，而心灵却像蝴蝶一样在广阔的天地里自由飞翔。吉恩凭借着左眼和顽强的意志以及语音矫正师的协助，与世界做着无声的交流…… 　　本片荣获2007年AFI电影节观众奖最佳影片奖；2007年波士顿影评人协会最佳摄影、最佳导演和最佳外语片奖；2007年戛纳电影节最佳导演奖和技术大奖；2008年法国凯撒电影节最佳男主角（Mathieu Amalric）和最佳编剧奖。

1995年12月8日，一場突如其來的災難襲向了家庭事業雙得意總編吉恩‧多米尼克‧鮑比（Mathieu Amalric 飾）。他的腦幹突然中風，繼而引發極其罕見、概率極低的閉鎖症候群。罹患此症的吉恩全身癱瘓，只有左眼尚能自由活動。他形容自己就如同困在潛水鐘裡一般，身體被緊緊箍住，無法動彈，而心靈卻像蝴蝶一樣在廣闊的天地裡自由飛翔。吉恩憑藉著左眼和頑強的意志以及語音矯正師的協助，與世界做著無聲的交流……

　　本片榮獲2007年AFI電影節觀眾獎最佳影片獎；2007年波士頓影評人協會最佳攝影、最佳導演和最佳外語片獎；2007年戛納電影節最佳導演獎和技術大獎；2008年法國凱撒電影節最佳男主角（Mathieu Amalric）和最佳編劇獎。

Jedno mrknutí znamená ano, dvojí mrknutí ne - tenhle jediný způsob komunikace zbyl Jean-Dominiquesovi Baubymu, šéfredaktorovi časopisu Elle a otci dvou dětí, poté co byl stižen mozkovou mrtvicí, kvůli níž ochrnul na celé tělo. S výjimkou jednoho očního víčka. Pomocí dvou specialistů a lidí z jeho blízkého okolí se učí opět integrovat do společnosti a rozhodne se prostřednictvím ojedinělé komunikační metody nadiktovat román.Tento film je založen na skutečných událostech a byl natočen podle stejnojmenného bestselleru Jean-Dominiqua Bauby. Rovněž byl soutěžním snímkem na filmovém festivalu v Cannes 2007 a Julian Schnabel získal cenu za nejlepší režii.

Op 8 december 1995 kreeg Jean-Dominique Bauby, journalist bij het Franse Elle en pas 43 jaar oud, een beroerte.

The true story of Elle France editor Jean-Dominique Bauby, who, in 1995 at the age of 43, suffered a stroke that paralyzed his entire body, except his left eye. Using that eye to blink out his memoir, Bauby eloquently described the aspects of his interior world, from the psychological torment of being trapped inside his body to his imagined stories from lands he'd only visited in his mind.

Le 8 décembre 1995, un accident vasculaire brutal a plongé Jean-Dominique Bauby, journaliste et père de deux enfants, dans un coma profond. Quand il en sortit, toutes ses fonctions motrices étaient détériorées. Atteint de ce que la médecine appelle le "locked-in syndrome", il ne pouvait plus bouger, parler ni même respirer sans assistance. Dans ce corps inerte, seul un œil bouge. Cet œil, devient son lien avec le monde, avec les autres, avec la vie. Il cligne une fois pour dire "oui", deux fois pour dire "non". Avec son œil, il arrête l'attention de son visiteur sur les lettres de l'alphabet qu'on lui dicte et forme des mots, des phrases, des pages entières... Avec son œil, il écrit ce livre, "Le Scaphandre et le Papillon", dont chaque matin pendant des semaines, il a mémorisé les phrases avant de les dicter...

Jean-Dominique Bauby, der Chefredakteur der französischen Elle, ist 43 Jahre alt, als er 1995 ohne jegliche Vorwarnung einen Gehirnschlag erleidet. Fortan ist sein gesamter Körper gelähmt. Er kann nicht mehr sprechen. Seine einzige Möglichkeit zur Kommunikation ist das linke Auge, das er noch kontrollieren kann. Mittels Lidschlag beginnt Bauby seine Memoiren zu diktieren und eloquent davon zu berichten, wie es ist, ein Mann zu sein, der in seinem Körper gefangen ist - und entdeckt, dass er nun viel freier ist als zuvor.

Η πραγματική ιστορία του Ζαν - Ντομινίκ Μπομπί, αρχισυντάκτη του γαλλικού Εlle. Ένα εγκεφαλικό τον αφήνει παράλυτο σε όλο του το σώμα. Το μόνο που μπορεί να κινήσει είναι το αριστερό του μάτι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας που του έχει απομείνει και το τελευταίο του παράθυρο στον κόσμο. Παγιδευμένος σε ένα σώμα που ακούει, καταλαβαίνει, νοιώθει, θυμάται αλλά δεν μπορεί να μιλήσει, ο Ντομινίκ αποφασίζει να πει τη ιστορία του σε ένα μυθιστόρημα. Με τη βοήθεια της λογο-θεραπεύτριας του, που του μαθαίνει ένα σύστημα υπαγόρευσης ανοιγοκλείνοντας το μάτι του όταν του προφέρεται το σωστό γράμμα, απομνημονεύει και μετά υπαγορεύει το βιβλίο. Έτσι ξεκινάει τον απολογισμό της ζωής του ενώ παράλληλα βρίσκει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τον πόνο του.

זוכה פרס הבימוי בפסטיבל קאן 2007.עד גיל 43, ג'יין דומיניק באובי, העורך הראשי הכריזמטי והמצליח של מגזין "אל" הצרפתי הוגדר תמיד על פי תשוקתו העזה לחיים. בדצמבר 1995 חטף באובי שבץ לב קשה אשר פגע בגזע המוח שלו. הוא שוקע בתרדמה ומתעורר לאחר 20 ימים כדי לגלות שהוא לקה במחלה נדירה בה הוא ער מבחינה מנטאלית אך משותק לחלוטין. באובי מסרב להשלים עם רוע הגזירה והוא נחוש בדעתו לברוח מן השיתוק של "פעמון הצלילה" שלו ולשחרר לחופשי את "פרפרי" דמיונו וחלומותיו. בעזרת האחיות המטפלות בו ובתמיכת אם ילדיו המסורה מצליח באובי ליצור תקשורת ייחודית בינו ובין העולם ע"י תנודות ומצמוצים של עינו השמאלית. אלו משמשות עבורו כקוד המייצג את אותיות האלף בית. לאט לאט ובדקדקנות זהירה ? מילים, משפטים ופסקאות נאגדים יחדיו כולם וחושפים את סיפור חייו המרגש והנוגע ללב של איש מלא אופטימיות שלא הסכים לוותר. סיפורו התפרסם בספר, שהפך לרב מכר ברחבי העולם. הבמאי והאמן ג'וליאן שנאבל, הזכור מסרט המופת "אחרי שהלילה יורד" שב ומספר את קורותיו של איש אמיתי, וגם כאן הוא בוחר לעשות זאת בדרך פיוטית, מרגשת ויפהפייה.

Jean-Dominique Bauby a francia Elle magazin főszerkesztője volt. Negyvenhárom éves korában, 1995 decemberében agyvérzést kapott, és kómába esett. Húsz nap múlva tért magához, ám teljesen lebénult. Egyedül a bal szemét tudta mozgatni, melynek segítségével, speciális jelrendszert elsajátítva kommunikált a világgal. Helyzete ellenére Jean-Do megőrizte humorérzékét, szexualitását, az élet szeretetét. Mindez arra ösztönözte, hogy betűnként, majd mondatonként kifejezze érzéseit és gondolatait, a test csapdájába szorult lélekről, az érzelmeiről, az emberi fantázia szárnyalásáról.

Jean-Dominique Bauby si risveglia dopo un lungo coma in un letto d'ospedale. È il caporedattore di 'Elle' e ha accusato un malore mentre era in auto con uno dei figli. Jean-Do scopre ora un'atroce verità: il suo cervello non ha più alcun collegamento con il sistema nervoso centrale. Il giornalista è totalmente paralizzato e ha perso l'uso della parola oltre a quello dell'occhio destro. Gli resta solo il sinistro per poter lentamente riprendere contatto con il mondo. Dinanzi a domande precise (ivi compresa la scelta delle lettere dell'alfabeto ordinate secondo un'apposita sequenza) potrà dire "sì" battendo una volta le ciglia oppure "no" battendole due volte. Con questo metodo riuscirà a dettare un libro che uscirà in Francia nel 1997 con il titolo che ora ha il film.

昏睡（こんすい）状態から目覚めたものの、左目のまぶた以外を動かすことができないエル誌編集長ジャン＝ドミニク・ボビー（マチュー・アマルリック）。意識ははっきりしているにもかかわらず言葉を発することができない彼に、言語療法士のアンリエット（マリ＝ジョゼ・クローズ）はまばたきでコミュニケーションを取る方法を教える。

최고의 권위를 자랑하는 세계적인 프랑스 패션전문지 엘르의 최고 편집장인 쟝 도미니크 보비. 잘나가던 그는 어느 날 갑자기 뇌졸중으로 쓰러진다. 그리고 20일 후, 의식을 찾은 쟝은 오로지 왼쪽 눈꺼풀만으로 의사소통을 하게 된다. 좌절의 순간에서도 쟝은 희망을 가지며 자신의 상상력에 의존한 삶을 살아가기 시작한다. 눈을 깜빡이는 횟수로 스펠링을 설명하여 자신의 일과 사랑, 그리고 인생에 대한 이야기들을 상상하며 담담하게 책으로 써내려 간다. 쟝은 자신의 책 속에서 영원히 갇혀버린 잠수종을 벗어나 자유로이 날아다니는 한 마리 나비로써 또 한번의 화려한 비상을 꿈꾼다.

Visiškai paralyžuotas Jeanas-Do tampa įkalintas savo kūno skafandre ir gali judinti vien tik kairiąją akį, mirksinčią tarsi drugelis suplasnoja savo sparneliais. Vienas mirksnis reiškia „taip“, o du mirksniai - „ne“. Laki vaizduotė, nepalaužiamas protas, specifinis humoro jausmas ir neblėstanti atmintis veikia visu pajėgumu...

Prawdziwa historia redaktora francuskiego czasopisma "Elle", Jean-Dominique'a Bauby, który w wieku 43 lat zostaje sparaliżowany w wyniku udaru. Paraliż obejmuje całe jego ciało z wyjątkiem lewego oka. Mogąc posługiwać się jedynie okiem do komunikowania się z bliskimi, Bauby próbuje odtworzyć wspomnienia i opisać wszystkie aspekty swojego wewnętrznego świata - poczynając od psychicznego udręczenia spowodowanego uwięzieniem we własnym ciele, po wyimaginowane opowieści ze światów, które odwiedził w swoim umyśle.

Jean-Dominique Bauby tem 43 anos, é editor-chefe da revista Elle e um apaixonado pela vida. Mas, subitamente, tem um AVC. Vinte dias depois, ele acorda numa cama de hospital sem ter noção do que lhe aconteceu. Ainda está lúcido, mas sofre de uma rara paralisia: o único movimento que lhe resta no corpo é o do olho esquerdo. Bauby aprende então a comunicar e a lidar com os seus sentimentos, desencanto e frustração. Cria um mundo próprio, contando com aquilo que não está paralisado: a sua imaginação e a sua memória.

Jean-Dominique Bauby (Mathieu Amalric) tem 43 anos, é editor da revista Elle e um apaixonado pela vida. Mas, subitamente, tem um derrame cerebral. Vinte dias depois, ele acorda. Ainda está lúcido, mas sofre de uma rara paralisia: o único movimento que lhe resta no corpo é o do olho esquerdo. Bauby se recusa a aceitar seu destino. Aprende a se comunicar piscando letras do alfabeto, e forma palavras, frases e até parágrafos. Cria um mundo próprio, contando com aquilo que não se paralisou: sua imaginação e sua memória.

Жан-Доминик Боби, редактор журнала Elle France, в 1995 году в возрасте 43 лет перенес инсульт, в результате которого он был полностью парализован. Подмигивая оставшимся не парализованным левым глазом, когда сидящий рядом человек называл нужную букву, Жан-Доминик рассказал все о своем внутреннем мире, начиная с психологической пытки из-за того, что ты заперт внутри собственного тела, и заканчивая воображаемыми историями о мирах, которые он посещал лишь в своих мечтах.

Jean-Dominique Bauby, editor de la revista Elle en Francia, sufrió en 1995, a la edad de 43 años, un derrame cerebral que paralizó todo su cuerpo a excepción del ojo izquierdo. Utilizando ese ojo para sacar a la luz sus memorias, Bauby describió elocuentemente los aspectos de su mundo interior, desde el tormento psicológico de estar atrapado dentro de su cuerpo a sus historias imaginadas de tierras que sólo había visitado en su mente.

Se inspira en la novela «La escafandra y la mariposa» escrita por Jean Dominique Bauby a causa de un accidente (1995) que lo introdujo en el mundo del «Locked in Syndrom» (encerrado en sí mismo). Totalmente paralizado, sin poder comer, hablar, ni respirar sin asistencia, el antiguo redactor jefe de la revista «Elle» dicta letra por letra, moviendo sólo el párpado izquierdo, una especie de viaje inmóvil.

Jean-Dominique Bauby är Elles:s framgångsrika chefredaktör. Han vältrar sig i succé och stormtrivs i strålkastarljuset. Men en decemberdag förändras livet totalt när han får ett slaganfall och vaknar upp förlamad. Det enda han kan röra är vänsterögat. Målmedveten börjar han öva sig på att enbart kommunicera genom att blinka med sitt ena öga. "Fjärilen i glaskupan" är den otroliga men sanna historien som baseras på den självbiografi, som Jean-Dominique lyckas diktera med sitt ena öga. Det är en gripande film om en människas mod och optimism från något som kunde vara den mörkaste botten.

Julian Schnabel’e Cannes Festivali’nde En İyi Yönetmen Ödülü’nü getiren “Dalgıç ve Kelebek”, gerçek bir yaşam hikâyesinden yola çıkarak yazılan bir kitaptan uyarlandı. Geçirdiği beyin kanaması nedeniyle 43 yaşında sol gözünün görme yetisi hariç bütün bedensel fonksiyonlarını yitiren Jean-Dominique Bauby hayatı zihninde yaşamaya başlar ve dış dünyayla bağını sol gözü aracılığıyla kurar.

Реальна історія редактора журналу Elle - Джона-Домініка Баубі, якому після тяжкого удару доводиться жити майже повністю паралізованим. Не паралізованим залишилося лише його ліве око.

Phim Chuông Lặn Và Cánh Bướm là câu chuyện có thật của Jean-Dominique Bauby, bạn bè thường gọi là Jean-Do, chủ bút hào hoa phong nhã của tờ nguyệt san thời trang Elle nổi tiếng thế giới. Và rồi, một ngày nọ, ông bị đột quỵ, chỉ trừ mắt trái vẫn còn cử động. Tuy toàn thân bất động nhưng trong đầu óc của Jean-Do vẫn còn minh mẫn, tỉnh táo. Cuộc đời của Jean-Do tưởng chừng như phải kết thúc tại đây với cái chết nhưng thế giới xung quanh, bạn bè đã giúp ông vượt qua những tháng ngày khó khăn... Bộ phim là tiếng nói khát vọng sống của con người trong mọi hoàn cảnh, là sự sẻ chia gắn bó của con người với con người dù họ ở bất cứ hoàn cảnh nào.