В една обикновена вечер жена пристига в полицейското управление и признава за извършеното преди доста години убийство на своя жесток съпруг. По време на разпитите става ясно, че колкото повече време тя прекарва на свобода толкова повече се увеличават и съмненията й относно собственото й психично състояние. Но скоро започват да се появяват и значителни противоречия. Защо тази жена, която никой не би заподозрял в нещо нередно, признава всичко и иска да бъде задържана и впоследствие осъдена? И защо полицията изявява толкова силен интерес към нея?

一个晚上，一个女子来到警察局自首，坦承自己多年前将虐待她的丈夫杀害。只是，警察越是不断询问，就越是了解这个女人的生活真相，也越是不想逮捕她。为什么没人怀疑的这个女子一定要认定有罪呢？为什么这位警察一点不想逮捕她？两人中的一人将胜出。但在这样的情况下，谁愿说胜了呢？

One evening, a woman enters a police station and confesses to having killed her violent husband several years ago. As she listens to her fantastic story, the policewoman is increasingly less inclined to arrest her. Just why is the woman so eager to confess her crime, and why is the policewoman so reluctant to take her into custody?

Un soir, une femme se rend dans un commissariat pour confesser le meurtre de son mari violent, commis il y a plusieurs années. Seulement plus la policière de permanence interroge cette femme, plus elle connait sa vie, moins elle a envie de l’arrêter. Pourquoi cette femme que personne ne soupçonnait veut-elle absolument être reconnue coupable ? Pourquoi cette policière ne veut-elle absolument pas l’arrêter ? L’une des deux gagnera. Mais que veut dire gagner dans ce genre de circonstances ?

Una sera una donna si presenta al commissariato di polizia per denunciare un crimine da lei commesso. Ad accoglierla c'è la tenente Pontoise, alle sue ultime ore di lavoro prima di andare in pensione, che non capisce i motivi che spingono la donna a confessare. Durante un lungo interrogatorio, la chiara dichiarazione della donna non lascia spazio ad alcun dubbio sul da farsi.

어느 토요일 저녁, 당직 근무를 마친 여 형사 퐁투아즈 앞에 한 여자가 찾아온다. 10년 전 자신의 남편을 8층 아파트에서 밀어서 살해한 범인이 자신이라고 고백하는 여자.. 충격적인 자백 앞에 당시 사건을 되짚어 보던 퐁투아즈는 완벽하게 자살로 종결된 그녀의 남편 사건엔 한 점의 타살의혹도 없었음을 확인하고 여자를 돌려보내려고 하는데.. 하지만 유죄가 분명하므로 체포해달라며 완강하게 주장하는 여자.. 12시간 뒤면 공소시효가 만료되는 시점에서 자신의 유죄를 입증하려는 여자의 이야기가 시작된다. 결혼 생활 내내 툭하면 폭언과 폭력을 일삼았던 남편에 대한 분노.. 아이들과 스스로를 보호하지 못하는 상황에서의 공포와 절망.. 그리고 사건 이후의 죄책감까지.. 그녀의 삶에 대한 이야기를 들을수록 그녀보다 더 그녀를 이해하게 되는 퐁투아즈... 심문이 계속될수록 그녀를 체포하지 않으려는 퐁투아즈와 무슨 수를 써서든 유죄를 입증하고 체포되려는 여자의 팽팽한 심리가 부딪히는데...

Winna (Sophie Marceau) pojawia się na komisariacie, by wyznać zamordowanie agresywnego męża. Policjantka nie mogła uwierzyć w zeznania. Śmierć nastąpiła kilka lat temu, a kobieta, która z dnia na dzień przyznaje się do zbrodni, nie była nawet w kręgu podejrzeń. Rozpoczyna się przesłuchanie. Jednak im dłużej kobieta opowiada policjantce o szczegółach życia z zamordowanym mężem, tym bardziej funkcjonariuszka nie chce jej zatrzymać.

Vários anos após a morte do marido, uma mulher (Sophie Marceau) decide ir a polícia e dizer que, contrariamente ao laudo policial, o homem não cometeu suicídio, mas foi empurrado da janela do oitava andar, por ela mesma. Diante desta confissão inesperada, a delegada (Miou-Miou) começa a ter dúvidas: Por esta mulher confessaria agora? Seria ela a verdadeira culpada? A delegada decide então investigar o caso a fundo, descobrindo toda a verdade por trás do assassinato. Começa um jogo de poder e manipulação entre as duas mulheres, do qual apenas uma sairá vencedora.

Однажды вечером женщина приходит в полицейский участок, чтобы признаться в убийстве своего мужа, совершенном десять лет назад, мужа, который издевался над ней и регулярно избивал ее. Несмотря на то, что следствие тогда пришло к выводу, что смерть была либо случайной, либо наступила в результате самоубийства, вдова покойного заявляет, что это все — дело ее рук.

Una mujer se presentará una noche en una comisaría, precisamente diez años después de la muerte de su marido, que fue decretada accidental y al que ella confesará haber asesinado.

Gittikçe kendine iyice bağlatan bi film ki yerimden asla kalkamadım, çivilendim. Fransız filmlerine özgü durgunluk, gereksizce uzatılmışlık, yavanlık hiç yok. Diyalogların mantık ve duygu arası çatışmaları iyiydi. Oyunculuklar iyi, özellikle Miou-Miou. Çoğunda psikolojik gerilim denilmiş lakin tam bir dram gerilim. Çocuğun babasının vesikalık fotokopilerini önce gizli yerlerde ardından duvarlara koyması, böylelikle annesini psikolojik çıldırtması sahneleri başarılıydı.