Tatiana wordt geconfronteerd met een economische crisis die haar dwingt tijdelijk weg te zijn van haar kinderen, haar 'bende', zoals zij ze noemt. Door haar gevoelens op te schrijven en haar muur te bedekken met foto's van de kinderen, opent Tatiana haar hart voor de eenzaamheid van een gehuurde kamer in Bogotá. Terwijl ze vastberaden probeert haar kinderen te laten weten dat ze er, ondanks de omstandigheden, nog steeds voor hen is.

Tatiana faces an economic crisis that has forced her to be temporarily away from her kids, her "gang", as she calls them. By writing out her feelings and covering her wall with pictures of the kids, Tatiana opens her heart from the loneliness of a rented room in Bogotá. While she attempts with determination to let her kids know that, despite the circumstances, she is still there for them.