Bizim sıradan ve pek değer görmeyen bir arkadaşlığımız vardı; New York’da yaşayan bekâr ve yalnız kadınlar ile kapı görevlileri, korumaları, sırdaşları ve baba rolünü üstlenen kişiler olarak onlarla ilgilenen kapıcıları arasındaki arkadaşlık.

“Son bir soru sordum: ‘Hiç âşık oldun mu?’ Daha önce hiçbir röportajda bunun kendisine sorulmadığını söyledi. En sonunda ‘Evet,’ diye cevapladı. ‘Ama fark ettiğimde her şey için çok geçti.’ Sonra da ses kayıt cihazımı kapatmamı rica etti. Ben de durdurma düğmesine bastım.”