ชูเฮ อามามิยะย้ายไปยังโรงเรียนประถมของไค อิจิโนเสะ และเด็กผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเปียโนอย่างเขาถึงกับต้องตะลึงเมื่อได้ยินไคเล่นเปียโนและรู้ว่าเขาไม่มีครูสอน

สำหรับอาจิโนะผู้สูญเสียความสามารถทางดนตรีไปเพราะอุบัติเหตุจากรถยนต์ การได้พบไคเป็นเหมือนชะตาลิขิตสำหรับเขา แต่ไคแค่อยากเล่นผลงานประพันธ์ของโชแปงชิ้นหนึ่งเท่านั้น

อาจิโนะให้ไคใช้เพลงของโมสาร์ทลงแข่งขัน แต่ไคกังวลว่าเขายังไม่พบแนวการเล่นในแบบของตัวเอง ส่วนชูเฮเป็นตัวเก็งที่จะคว้าชัยชนะในการแข่งขันครั้งนี้

หลังทากาโกะแสดงจบ ก็ถึงเวลาที่ไคจะต้องขึ้นแสดงบนเวทีและโชว์ทักษะการเล่นเปียโนให้แม่ อาจิโนะ และพ่อของชูเฮได้ประจักษ์ในฝีมือ

หลังจบการแข่งขัน ชูเฮย้ายกลับไปโตเกียว ขณะเดียวกันไคพบว่าเปียโนในป่าใช้งานไม่ได้แล้ว ส่วนทากาโกะสาบานว่าจะคว้าชัยชนะมาให้ได้เพื่อไค

เกิดไฟไหม้เปียโนในป่า แต่อาจิโนะบอกกับไคว่าเปียโนจะคงอยู่ในตัวตนของเขาตลอดไป แม่ของไคบอกให้เขาหันมามุ่งมั่นในเส้นทางดนตรีของตัวเอง

ห้าปีต่อมา ชูเฮเดินทางกลับมาญี่ปุ่นและตั้งใจที่จะไปหาไคอีกครั้ง หลังจากค้นหาอยู่สักพัก เขาก็ได้พบไคในที่ที่คาดไม่ถึง

ทากาโกะที่กำลังได้รับบาดเจ็บเดินทางไปยังโออิตะกับครูชิบะซึ่งเป็นคนแรกที่เห็นแววเธอในการแข่งขันเมื่อห้าปีก่อน และหลังจากนั้นทากาโกะก็ได้พบกับไคอีกครั้ง

ไคเกือบจะสติแตกในรอบคัดเลือกการแข่งขันบรรเลงผลงานประพันธ์ของโชแปงในโปแลนด์ ส่วนชูเฮสามารถแสดงได้ดีเหมือนเคย แต่กลับรู้สึกหัวเสียเมื่อได้พบกับไคอีกครั้ง

ผู้เข้าแข่งขันกลุ่มแรกขึ้นเวทีแสดงในการแข่งขันบรรเลงผลงานประพันธ์ของโชแปง ไครู้สึกตกตะลึงเมื่อนักเปียโนจากจีนบรรเลงเพลงได้เหมือนกับอาจิโนะ

ชูเฮขึ้นเวทีแสดงในการแข่งขันและทำให้ทุกคนประทับใจ และขณะที่ไคออกไปเดินเล่นเพื่อสงบจิตสงบใจ เขาได้พบกับเลคช์ นักเปียโนชาวโปแลนด์

ในที่สุดก็ถึงคราวที่ไคต้องขึ้นแสดง บทเพลงที่เขาบรรเลงนำพาอารมณ์ของผู้ชมให้ล่อยลองไปสู่ผืนป่า ขณะที่ชูเฮ ทากาโกะ รวมทั้งอาจิโนะต่างหวนนึกถึงเส้นทางชีวิตของเพื่อนผู้นี้

มีการประกาศรายชื่อของผู้ที่ผ่านเข้ารอบต่อไปของการแข่งขันเปียโนโชแปงนานาชาติ และชูเฮก็ตกใจมากที่อดัมสกี้ไม่ผ่านเข้ารอบ

เหวยปังขึ้นเวทีต่อจากโซฟี ออร์เมสซอง และแม้ว่าจะได้รับอิทธิพลอย่างมากจากอาจิโนะ แต่เขาก็แสดงความลุ่มลึกและความเจ็บปวดที่การเล่นของอาจิโนะไม่มี

จากจำนวนนักเปียโนที่เหลือ 30 คน มีเพียง 12 เท่านั้นที่จะผ่านเข้าสู่รอบสุดท้าย ชูเฮขึ้นเวทีเพื่อแสดงด้วยจุดมุ่งหมายเพียงอย่างเดียว

เลคช์ เชอมานอฟสกี้ขึ้นแสดงโดยมีเอมิเลีย ผู้เป็นพี่สาว อยู่ในใจ แม้ว่าผู้ชมจะสนับสนุนผู้เข้าแข่งขันท้องถิ่นจากโปแลนด์เป็นพิเศษ แต่ไคก็สร้างความประทับใจให้พวกเขาไม่น้อย

เมื่อไคแสดงจบ ก็ต้องปล่อยให้กรรมการเป็นผู้ตัดสิน แต่กรรมการคนหนึ่งบอกว่าไม่ควรให้ไคผ่านเข้ารอบต่อไป และขอให้มีการนับคะแนนใหม่ทั้งหมด

หลังจากมีการประกาศรายชื่อผู้ผ่านเข้ารอบ ไคเข้ามาคุยกับชูเฮในเวลาที่ไม่เหมาะ และวันต่อมาพวกเขาก็บังเอิญได้คุยกันที่สวนสาธารณะแต่ช่างเป็นบทสนทนาที่เจ็บปวด

ในรอบสุดท้ายเหล่านักเปียโนแสดงกับวงออเคสตร้า เกิดเรื่องซุบซิบเมื่อเหวยปังไม่มาตามกำหนดเวลา ในขณะที่ไคเป็นห่วงชูเฮ

หลังจากที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้งที่ห้องซ้อมที่โชแปงอะคาเดมี ไคกับชูเฮออกไปเดินเล่นตอนเช้าในวอร์ซอ แล้วชูเฮก็ต้องตกใจเมื่อได้รู้แผนของไค

บทความที่เจ็บปวดเกี่ยวกับอดีตของเหวยปังได้รับการตีพิมพ์ แต่เขาสนใจเพียงอย่างเดียวว่าอาจิโนะคิดอย่างไร ก่อนที่ปังจะขึ้นเวที ทั้งสองได้พบกันที่บันได

แม้ว่าเลคช์อยากจะชนะเพื่อพี่สาว แต่วันสุดท้ายก็เป็นโอกาสเดียวที่ไคจะได้แสดงฝีมือให้โลกเห็นว่าเขาคือใคร และมาไกลแค่ไหน

การแสดงของไคยอดเยี่ยมมาก แต่เลคช์ได้เข้ารอบสุดท้ายและยังได้กำลังใจจากคนในเมืองบ้านเกิด ขณะที่เขาเล่นเปียโน เขาก็เห็นภาพของเอมิเลียผู้เป็นพี่สาว

ในที่สุดก็ประกาศรายชื่อผู้ชนะให้ผู้ชมที่กำลังตื่นเต้นได้ทราบ ชูเฮน้ำตาไหลเมื่อรู้ว่าไคได้อันดับที่เท่าไหร่ อาจิโนะได้ทราบข่าวที่น่าตกใจ