Een zware storm trekt langs West-Europa. Wanneer de Belgische minister-president besluit de kuststreek bij Oostende te evacueren komt de Nederlandse minister-president voor een groot dilemma te staan.

De kuststreken van België en Nederland stromen snel onder nu de dijken zijn gebroken.

De dag na de storm wordt de eerste schade opgenomen: het water staat 2,5 meter hoog in de kuststreek en tienduizenden mensen worden vermist.

Terwijl Ronnie en Samir nog op hun vlot uit het ondergelopen Rotterdam proberen te ontkomen, is minister-president Kreuger al bezig met de wederopbouw. Hij reist af naar Brussel om te onderhandelen over de verdeling van de Europese noodsteun. Het plan dat zijn Belgische collega Verbeke presenteert, valt bij hem helemaal verkeerd. De druk op de coalitie, en op Kreuger, neemt toe. Ondertussen kan Marion de onzekerheid over het welzijn van man en dochter nauwelijks meer aan.

Zowel Ronnie als Samir zijn inmiddels op het droge onderweg naar hun families. Nu de vluchtelingenopvang georganiseerd is en familieleden elkaar terugvinden, wordt er een dankdag gehouden. Ook op de boerderij van Willem en Madelief Wienesse zijn de voorbereidingen in volle gang. Hoewel de storm al lang voorbij is, bevindt de relatie van Marion en Robert zich nog steeds in zwaar weer. Daarnaast lopen de spanningen hoog op tussen Marion en Madelief. Terwijl Kreuger in het ziekenhuis op de hartbewaking ligt, vaart vice-premier Wolbers een andere koers dan door Kreuger uitgezet. Ze neemt een beslissing over de toekomst van Nederland die verregaande gevolgen heeft.

Het water trekt weg en langzaam wordt er weer naar de toekomst gekeken: Ronnie wil met zijn familie naar het buitenland en Stein gaat met nieuws over haar moeder op zoek naar Kimmy. Wanneer Marion en Robert besluiten samen te blijven voor hun dochters geven Naomi en Britt allebei aan ergens anders verder te willen. Kreuger ontwikkelt een revolutionair toekomstplan voor Nederland. Hoewel hij veel tegenstanders heeft, is Kreuger vastbesloten deze keer zijn hart en intuïtie te volgen. Samir ziet geen enkele toekomst meer voor zich. Voor hem wordt steeds duidelijker: De minister-president is verantwoordelijk voor zijn verlies.