Kto to jest, do diabła? Przysięgam, teraz każdy chce być raperem...

W wyniku strzelaniny Earn i Alfred (znany jako Paper Boi) zostają aresztowani. Alfred zostaje zwolniony za kaucją, ale Earn czeka w areszcie na proces. Po wyjściu na wolność, Paper Boi odkrywa, że informacja o jego aresztowaniu, znalazła się w mediach. Całe zajście świetnie promuje jego piosenkę, zwiększa szacunek ulicy oraz daje reputację rapera bandziora. Jednak szybko odkrywa, że wzrost popularności ma też negatywne strony. Mimo to nadal cieszy się ze swojej popularności, która pozwala mu zrobić coś dobrego dla swojej społeczności. Tymczasem przebywający nadal w więzieniu i nigdy wcześniej niearesztowany Earn, musi radzić sobie z wieloma recydywistami, z których każdy jest bardziej przerażający od poprzedniego... a jego doświadczenia w chwilę zmieniają się z zabawnych w przerażające.

Earn jest spłukany po wydaniu wszystkich pieniędzy na promocję piosenki Paper Boi w radiu. Martwi go, że mimo ostatniego sukcesu, jego kuzyn Alfred nadal zarabia handlując narkotykami. Earn stara się załagodzić sytuację z Van, zapraszając ją na randkę. Przez swoją obecną sytuację finansową, stara się stosować wątpliwe rady o tanim randkowaniu, co jednak nie idzie zgodnie z planem, ponieważ wysiłki, by wydać jak najmniej zostają na każdym kroku udaremnione. Alfred i Darius idą na spotkanie ze swoim dostawcą narkotyków. Niespodziewana zmiana planów sprawia, że stają się świadkami ciemnej strony narkotykowego biznesu.

Przed klubem do Earna, Alfreda i Dariusa podchodzi Zan, samozwańcza gwiazda mediów społecznościowych, która rozpoznaje Paper Boi i wydaje się być fanem coraz popularniejszego rapera. Następnego dnia trio odkrywa, że Zan po prostu internetowym trollem - aczkolwiek popularnym - który zamieszcza o nim niepochlebne Tweety oraz filmiki w aplikacji Vine. Pomimo pewności Earna, że zaangażowanie w dyskusję z Zanem pogorszy sprawę, Paper Boi nie może dłużej ignorować coraz bardziej agresywnej poniżającej krytyki jego muzyki, i podejmuje kroki mające powstrzymać nękanie. Wciąż zdesperowany brakiem pieniędzy Earn udaje się do lombardu, żeby sprzedać telefon komórkowy, ale Darius ma "przeczucie”, że inny przedmiot w sklepie da mu większy zysk i namawia Earna by wziął go zamiast gotówki. Uruchamia to nieoczekiwany łańcuch zdarzeń.

Paper Boi bierze udział w charytatywnym meczu koszykówki, w którym grają celebryci. Denerwuje się przybyciem innego rapera, który skupia na sobie całą uwagę i zachodzi mu za skórę, doprowadzając go do wrogiego zachowania. Jednak przy okazji dostaje kilka cennych rad dotyczących jego kariery. Na imprezie Earn zostaje omyłkowo wzięty za kogoś innego, ale nie wyprowadza zebranych z błędu, mając nadzieję, że dzięki temu stanie się bardziej rozpoznawalny. Jego manewr może jednak przynieść odwrotny skutek, gdy okazuje się, że osoba, którą udaje zostaje obwiniona o zniszczenie kariery innego agenta. W tym czasie Darius idzie na strzelnicę, gdzie wybiera zaskakujący i kontrowersyjny cel treningowy.

Kiedy do miasta przyjeżdża Jade – dawna przyjaciółka Van – kobiety idą na kolację. Van szybko przyjmuje postawę obronną, gdy Jade w pasywno-agresywny sposób okazuje jej swoją wyższość, chwaląc się swoim luksusowym stylem życia, sukcesami i wyrafinowaniem. Gdy próbują się dogadać, okazuje się, że istnieje między nimi nierozwiązane napięcie, które wynika z twierdzenia Jade, że Van nie zna i nie szanuje własnej "wartości”. Po nieprzyjemnej kolacji kobietom udaje się pogodzić dzielące je różnice podczas palenia trawki. Następnego ranka Jade jest zrozpaczona, gdy przypomina sobie, że w pracy ma odbyć się test na obecność narkotyków. Szuka rozwiązania problemu…co nie do końca idzie zgodnie z planem.

Witamy w stacji BAN, Black American Network, i jej show "Montague”. Gospodarz programu Franklin Montague zapowiada temat "rosnących możliwości akceptacji różnej seksualności i jej wpływu na czarną młodzież i kulturę”. Gośćmi programu są dr Debrah Holt, szefowa Centrum Spraw Trans-Amerykanów, oraz raper Paper Boi. Gdy Montague i dr Holt skupiają swoją uwagę na temacie homofobii i transfobii w środowisku raperów, wyraźnie starają się przedstawić Paper Boia jako tego złego. Mimo że bardziej przejmuje się otrzymaniem zapłaty niż byciem politycznie (lub społecznie) poprawnym, inteligentnie broni swojego stanowiska, robi celne uwagi i być może wpływa na zmianę zdania niektórych osób. Dodatkowa część programu przedstawia specjalną relację o "Transrasowym” Afroamerykaninie, który zmienił kolor skóry na biały. W międzyczasie widzimy kilku sponsorów Montague’a oraz reklamy skierowane do konkretnej – i wyraźnie stereotypowej – publiczności Black American Network.

Noc w klubie Primal nie przebiega zgodnie z planem i oczekiwaniami. Klub świetnie sobie radzi, ale Paper Boi (Alfred) uważa, że nie jest otoczony należnym mu uwielbieniem i szacunkiem. Obecny w klubie Earn nienawidzi tego miejsca i stara się dorwać nieuczciwego właściciela klubu i uzyskać zapłatę dla swojego klienta. Na domiar złego Alfred zostaje przyćmiony przez większą gwiazdę również obecną w klubie. Kiedy Earn staje przed trudnym wyzwaniem, zyskuje nieoczekiwanego sprzymierzeńca. Dla Paper Boia sprawy też przybierają pozytywny obrót… do czasu aż przestają… i zostaje on zmuszony do podjęcia działania, które może, ale nie musi, być dla niego korzystne.

Van przyprowadza Earna do domu bogatego znajomego na imprezę z okazji Dnia Wyzwolenia. Earn nie jest jednak zachwycony ani tematem "emancypacji”, ani snobistyczną naturą mieszanej pary gospodarzy i ich gości. Van uważa, że spotkanie może być kamieniem milowym w nowej pracy, ale będzie to wymagało od Earna odegrania roli posłusznego "męża”. Udawanie osoby, którą nie jest, czyli zamożnej i odnoszącej sukcesy, okazuje się trudniejsze niż przypuszczał. Pomimo to robi, co może i wraz z upływem wieczoru wydaje się, że wszystko dobrze się układa… aż do momentu gdy Earn zostaje rozpoznany jako manager "zbira-rapera” Paper Boia, co wywołuje konflikt, który trudno zlekceważyć.

Earn budzi się w dziwnym domu, gdzie poprzedniej nocy odbyła się impreza, która wymknęła się spod kontroli. Jednak jego jedynym zmartwieniem jest znalezienie zagubionej kurtki… i czegoś wartościowego, co było w jej kieszeni. Odtwarzając swoje kroki, w końcu znajduje kurtkę, ale próba jej odzyskania kończy się niepowodzeniem przez zdarzenia poza jego kontrolą, przez które perspektywa jej odzyskania staje się coraz mniej prawdopodobna. Jednak ten dzień przynosi także pozytywne wydarzenia: Earn otrzymuje potencjalnie dobre wieści dla Paper Boia, dostaje nieoczekiwany i bardzo potrzebny zastrzyk gotówki, a także spędza relaksujący wieczór z Van i Lottie.

Wróciliśmy do miasta, ale sprawy wyglądają trochę inaczej. Wolny Paper Boi!

Pułapka nie jest prosta, prawda? Tej nocy wygarnij oszustom wyłudzającym karty kredytowe w klubie.

Earn zarabia pieniądze, ale nadal jest spłukany. Całe miasto słabo się rozwija.

Poza miastem biali ludzie zachowują się inaczej, dlatego nie mogę pojechać do Marietty. To byłoby zbyt dziwne.

Wiesz, jak jest, gdy chcesz się ostrzyc, a twój fryzjer ma dziwne zajęcia? Ma szczęście, że ufam tylko jemu.

Darius ma kłopoty. Wolałoby mnie tu nie być.

Nadchodzi czas na zabawę. Ale czy impreza się liczy, jeśli nikt o niej nie napisze?

Paper Boi zawsze ma złe nastawienie, mimo swojego bogactwa. Dlatego nie ma co współczuć tym celebrytom.

Może trzeba będzie podjąć kroki już tego wieczoru. Podobno Paper Boi bierze udział w piżama party.

Współczesna młodzież nie wie, co to znaczy. Wracają wspomnienia z czasów szkoły średniej. Specjalne podziękowania dla Miller Grove!

Czasem trzeba pójść tam, gdzie są pieniądze, choć coś nas powstrzymuje i nie pozwala iść dalej.

No, trochę już minęło. Wiecie, podoba mi się ten odcinek o dzieciaku z problemami, ale całe wieki czekaliśmy na takie coś?

Moim zdaniem wszyscy wiedzą, że „czarna twarz” to już nic fajnego, rozumiemy to. No ale czego nie robi się dla sławy.

To było czadowe. Imprezki bogaczy i poznawanie dziwaków. Pierwszy sezon był lepszy.

Oglądanie tego było serio przerażające.

Czasami programy są po prostu ponad moje siły i wyglądają sztucznie. A gdzie żarty o kupie?

Zdecydowanie widziałem to wcześniej w lepszym programie. Zawsze kradną pomysły. Ale branża modowa musi być zdemaskowana #streetwear.

Oglądający biali ludzie są jak... to boli.

Al i Darius spacerują po Amsterdamie. Potrafię zrobić lepsze show niż to.

Odcinek o czarnych i białych? Ziew. Przynęta na Emmy. Dlaczego tak bardzo nienawidzą czarnych kobiet?

Yo Tarrare to autentyczna postać. Był szalony. Ale powinni przestać małpować te lepsze występy.

Co jest? Atlanta to niezłego getto. A może by tak przeprowadzić się do bezpieczniejszego Miami? Wszystkie byłe niech czekają na odpowiedź.

Dorośli faceci, a tacy małostkowi. Wszyscy potrzebujecie terapii. Ja nie, bo już wiem, co mi dolega.

Mam dość tych wszystkich nienawistnych siwych głów. Dajcie mi w spokoju słuchać mojej muzyki i mojego rapu. Wy sobie słuchajcie D'Angelo czy coś.

Moja rodzina jest tak szurnięta, że potrzebne nam własne reality show. Jakim cudem wciąż masz nierozwiązane spory z lat 70.? Uff! I przestań wiecznie flirtować z ojcami innych ludzi.

Raz miałem być statystą w programie telewizyjnym, ale wtedy zaczęli mnie wypytywać o numery ubezpieczenia i podatki i chcieli, żebym przyszedł o 5 rano. Wiem, że z Taraji tego nie robicie.

Pamiętacie, jak chodziło się do klubu i robiło Pool Palace i Crank Dat i nikt nikogo nie zastrzelił? No, ja też nie.

Faceci spod znaku wagi są NAJGORSI. Jakim cudem jesteś spod znaku powietrza i nie masz paszportu? Nikt nie będzie chciał jechać na wakacje do lasu pełnego robactwa.

Dogłębne spojrzenie na powstawanie amerykańskiego klasyka, filmu „A Goofy Movie”.

Paper Boi zawsze musi przez coś przechodzić.

Wiecie co? Tak jak nienawidziłem tego serialu, tak chyba będę za nim tęsknił.