Podczas poszukiwania robaków w brazylijskiej dżungli Timon i Pumba napotykają „Wielki Bufet”. Wydaje się on zbyt piękny, by mógł być prawdziwy – i tak jest. To sprytna pułapka, zastawiona przez dwa południowoamerykańskie, mięsożerne węże Sleeky'ego i Gulpa.

Pumba zjada zbyt dużo robaków i choruje, a Timon musi się nim zająć. Nadgorliwa opieka Timona jest dla Pumby powodem do dumy (a także do irytacji). Gdy Pumba zdrowieje, nie ma serca powiedzieć o tym najlepszemu przyjacielowi.

Podczas poszukiwania złota w Jukonie Timon znajduje jedynie kapsel od butelki, a Pumba złotą bryłkę, której nawet słoń by nie przełknął. Zazdrosny o sukces i bogactwo Pumby Timon pada ofiarą manipulacji Kusko Quinta.

Przyjaciele kłócą się o to, czy powinni pomagać załamanej tygrysicy w polowaniu. Timon upiera się, że nie należy pomagać drapieżnikom. Pumba jest zdania, że należy pomóc, gdy ktoś jest w potrzebie.

Timon i Pumba odwiedzają wuja Pumby, Borysa, pierwszego baletmistrza Rosji. Przybywają do miasta, aby obejrzeć jego występ. Timon niechcący powoduje upadek wuja ze schodów, więc Pumba musi zająć jego miejsce na scenie.

Kwintet afrykańskich wiewiórek ziemnych o imieniu Ted wyrzuca Timona i Pumbę z ich ulubionej miejscówki w dżungli. Timon i Pumba muszą przejść serię prób, aby dołączyć do „klubu Tedów” i móc wrócić do ulubionego miejsca.

Timon jest przekonany, że zjadł robaka, z którym zaprzyjaźnił się Pumba. Zamiast wyjawić prawdę, brnie w kłamstwa. Historia szybko się rozrasta do rozmiaru legendy o krwiożerczej pumie, która porwała robaka. Gdy jednak pojawia się prawdziwa puma, Timon i Pumba popadają w tarapaty.

Timon jest przekonany, że on i Pumba zostali dotknięci „szczęśliwą i dobrą” klątwą, ponieważ mimo iż często bywają ścigani, nie zostali zjedzeni przez drapieżnika. I właśnie wtedy pewien mięsożerny drapieżnik postanawia ich zjeść.

Gdy w dżungli pojawia się zarozumiały lemur, aby wziąć miarę na smoking ślubny dla Pumby, Timon nie może uwierzyć, że jego najlepszy przyjaciel nie przyznał się, że bierze ślub. Okazuje się, że Pumba sam o tym nie wiedział.

Timon i Pumba zostają omyłkowo wzięci za bobasy i przygarnięci przez pomocną matkę gorylicę. Jest im to na rękę, ponieważ zapewnia ona ochronę przed Kongo Quintem, bezlitosnym myśliwym. Kongo próbuje dostać się do domu gorylicy, lecz próba porwania przyjaciół kończy się porażką.

Timon i Pumba napotykają zająca tonącego w ruchomych piaskach i ratują mu życie, co skutkuje nadmierną i niekończącą się wdzięcznością. Gdy nie mogą się go pozbyć, przyjaciele dochodzą do wniosku, że muszą zaryzykować życie i pozwolić, by zając ich ocalił. Tylko tak wyrównają rachunki. A może nie?

Niesamowicie brzydki samiec gnu Herman zakochuje się w gazeli imieniem Lara. Herman namawia Rafikiego, aby nauczył go chodzić, mówić i wyglądać jak gentleman, dzięki czemu będzie mógł wybrać się tego wieczoru na urodziny Lary.

W bambusowym lesie w Chinach Timon i Pumba spotykają tłuściutką pandkę, która jest smutna, bo zgubiła rodziców. W nadziei na nagrodę pieniężną, w poszukiwaniu rodziców przyjaciele eskortują kłopotliwego bobasa przez most wiszący, rzekę oraz pod Wielkim Murem.

Gdy budzą się trzy głodne hieny, dostrzegają coś wspaniałego – zadziwiająco duże strusie jajo! Kłopot polega na tym, że wysiaduje je matka. Hieny podejmują serię skazanych na porażkę prób zdobycia jaja.

Pumba znajduje urocze dziecko czarnej pantery w dniu, w którym Timon zakłada się ze słoniem Nedem o to, który z nich jest „największym szczęściarzem w dżungli”. Gdy Pumba dowiaduje się, że czarne koty przynoszą pecha, musi zataić istnienie kociaka przed przyjacielem.

Siostrzeniec Rafikiego Nefu odwiedza stryja i chce wiedzieć więcej o jego mocach. Gdy nauki Rafikiego okazują się daremne, Nefu kradnie mu magiczną laskę i bierze sprawy we własne ręce.

Mama Timona zapowiedziała wizytę. Nie akceptuje ona stylu życia syna, opartego o filozofię Hakuna Matata. Martwi się o jego przyszłość. Timon pragnie ją uspokoić i sprawić wrażenie, że się zmienił. Wprowadza się do domu, podejmuje pracę i przebiera Pumbę za swoją „żonę” Patti.

Na równinie Serengeti kręcony jest program przyrodniczy pod tytułem „Królestwo zwierząt”. Gdy Shenzi, Banzai i Ed orientują się, na jakie traktowanie może liczyć gwiazdor programu pancernik, postanawiają ubarwić rzeczywistość.

Timon i Pumba lądują na plaży na bezludnej wyspie, przekonani, że trafili do Nowego Jorku. Z krzaków wyskakuje bardzo głodny rozbitek, udający przewodnika po Nowym Jorku. Gdy przyjaciele odkrywają, że ten chce ich pożreć, postanawiają pomóc mu wydostać się z wyspy.

Timon i Pumba wspólnie polują na rzadki okaz pysznego robaka. Gdy gruby i leniwy mrówkojad zjada go im sprzed nosa, Timon wpada w gniew, lecz tylko do chwili, w której mrówkojad obsypuje go komplementami.

Gdy Timon i Pumba zostają omyłkowo uznani za przedstawicieli zagrożonych gatunków i trafiają do azylu, nie mogą dojść do zgody czy powinni tam zostać. Pumba początkowo cieszy się bezpieczeństwem, a Timon chce się wydostać i korzystać z wolności.

Gdy tarsjusz ogłasza, że w dżungli grasuje niebezpieczny drapieżnik, Timon i Pumba się nie martwią, w końcu mają po swojej stronie Simbę. Gdy jednak tarsjusz wyjawia, że to Simba jest tym niebezpiecznym drapieżnikiem, przyjaciele nabierają wątpliwości, czy aby nie polubił mięsa.

Gdy Simba nie przechodzi próby i traci pewność siebie, Timon i Pumba opracowują skomplikowany plan odbudowania jego zaufania i przywrócenia ich ochroniarzowi statusu pełnowartościowego lwa.