Tyler, The Creator jest enigmą hip-hopu i jednym z najważniejszych głosów tego gatunku. Jego muzyka przyniosła mu wiele wyróżnień, ale to jego osobowość jest siłą, która napędza go jako artystę. Wciąż kwestionuje to, co oznacza i jak wygląda bycie raperem, walcząc z ostrym sprzeciwem ze strony strażników hip-hopu. Ale czy kiedykolwiek zostanie zaakceptowany?

Gdy zagrożenia dla siły kobiet przetaczają się przez cały kraj, JT i Yung Miami z City Girls przygotowują się do trasy koncertowej, jednocześnie stawiając czoła oskarżeniom, że muzyka celebrująca bogactwo i seksualność kobiet to taktyka na sprzedaż płyt, a nie autentyczny wyraz kobiecej siły.

W bezlitosnej erze mediów społecznościowych i streamingu raperzy zdobywają sławę szybciej niż kiedykolwiek wcześniej. Ale ogromny wpływ Internetu i mediów społecznościowych to często miecz obusieczny, który może spowodować, że artysta spadnie ze szczytu równie szybko, jak na niego wszedł. Roddy Ricch jest jednym z najbardziej obiecujących i odnoszących sukcesy artystów w hip-hopie, ale teraz stoi przed nowym szeregiem wyzwań, ponieważ każdy jego ruch jest pod lupą mediów społecznościowych. Czy artysta będący przeciwnikiem social mediów może odnieść sukces w świecie przez nie zdominowanym?

Ameryka przeżywa kryzys zdrowia psychicznego – i tak samo jest z hip-hopem. Stygmatyzacja związana z otwartym mówieniem o tym zmienia się, ponieważ raperzy, w tym chicagowski artysta Polo G, coraz częściej wykorzystują swoje platformy i swoją muzykę, aby radzić sobie z traumą i leczyć się z bólu.

Bycie kobietą w świecie hip-hopu nigdy nie sprowadzało się tylko do muzyki. Presja, by zrezygnować z prawa własności do własnego ciała i wizerunku, by wpasować się w upiększony stereotyp, jest ogromna. Ale w czasie, gdy kwestia praw kobiet w Ameryce jest coraz bardziej paląca, wschodząca gwiazda Coi Leray walczy, by stworzyć przestrzeń dla nowego rodzaju piękna, wzmocnienia i kontroli.

Każdego dnia hiphopowi artyści i ich twórczość są obserwowani i monitorowani przez organy ścigania w sposób, który nie dotyczy innych artystów. Jakie są długofalowe skutki dla muzyki, społeczności, a przede wszystkim dla samych artystów i czym kieruje się władza w tej ciągłej, a czasem bezprawnej obserwacji?