Η Μέλια και η Μυρτώ περνούν ένα βαρετό χειμωνιάτικο απόγευμα Κυριακής στο σπίτι, μέχρι που εμφανίζεται ο παππούς και τους διηγείται το μύθο του Ίκαρου. Η Μέλια, παιδί με μεγάλη φαντασία, ονειρεύεται τον εαυτό της με φτερά. Τα κορίτσια πηγαίνουν για ύπνο, αφού ο παππούς της έχει μαλώσει.

Το καλοκαίρι έχει ξεκινήσει και τα κορίτσια ετοιμάζονται για το Λαμαγάρι, όπου βρίσκεται το εξοχικό τους και οι καλοί τους φίλοι. Η Μέλια και η Μυρτώ επηρεασμένες από τη συζήτηση των μεγάλων στο τραπέζι, ονομάζουν τα νεογέννητα γατάκια τους Σκούρα και Δημοκρατία και ανακοινώνουν στο καπλάνι τους ότι φεύγουν για την εξοχή.

Στο Λαμαγάρι φτάνει ο Νίκος και τα παιδιά μαζεύονται στο «θρόνο» και τον περιμένουν με ανυπομονησία. Όσο περιμένουν το Νίκο, η Μέλια σκέφτεται τις θλιβερές οικογενειακές ιστορίες των παιδιών από το Λαμαγάρι, της Άρτεμης, του Οδυσσέα και της Αυγής.

Η Μέλια και η Μυρτώ φτάνουν στο σπίτι αποκαμωμένες από την επίσκεψη στο ρημαγμένο χωριό, αλλά ο παππούς, προσπαθώντας να προστατέψει το μυστικό του Νίκου, τους διηγείται το μύθο του βασιλιά Μίδα. Τα κορίτσια ξαπλώνουν και επιλέγουν το συνθηματικό τους Λυ-πο, καθώς είναι μπερδεμένες με την κατάσταση, που επικρατεί.

Η Μέλια, η Μυρτώ, η Άρτεμη και ο Νώλης πηγαίνουν στο κάστρο για να παραπλανήσουν τους αστυνομικούς και να τους απομακρύνουν από το ρημαγμένο χωριό. Μετά από λίγο τα παιδιά βλέπουν την «Κρυσταλία», τη βάρκα του κυρ Αντώνη με άσπρα πανιά, σημάδι ότι όλα πήγαν καλά με τη διαφυγή του Νίκου. Ο Νώλης, στην παραλία, αποκαλύπτει στη Μέλια το μυστικό του, ότι «αφού ο Νίκος είναι επαναστάτης κι εγώ όταν θα μεγαλώσω θα γίνω επαναστάτης».

Η Μυρτώ πηγαίνει με την Μέλια στο ψιλικατζίδικο της Αγγελικής για να αγοράσει αστέρια για τη στολή της φαλαγγίτισσας, αλλά ο παππούς και ο πατέρας της το απαγορεύουν, τουλάχιστον μέχρι να γίνει υποχρεωτικό. Στην τάξη της Μέλιας, ο Καρανάσης επιπλήττει τη δασκάλα, την Ειρήνη, επειδή έβαλε την Πιπίτσα, γόνο πλούσιας οικογένειας, να καθίσει με την Αντιγόνη, κόρη της παραδουλεύτρας του.

Ο διευθυντής της τράπεζας κάνει παρατήρηση στον πατέρα των κοριτσιών για την άρνησή του να γίνει φαλαγγίτισσα η Μυρτώ. Ο πατέρας, γυρνώντας στο σπίτι, συζητά το πρόβλημα, που προκλήθηκε στη δουλειά του και ο αρνείται να γίνει το παιδί τους από τις πρώτες φαλαγγίτισσες. Η Μυρτώ πανηγυρίζει με την απόφαση του πατέρα της.

Η μητέρα και η θεία Δέσποινα συνοδεύουν τα κορίτσια στη γιορτή του σχολείου. Η Μυρτώ γελοιοποιείται μπροστά στα μάτια των συμμαθητών της, προσπαθώντας με τον στραμπουληγμένο λαιμό της να ποδοπατήσει και να σκίσει την κόκκινη σημαία. Οι μαθητές φωνάζουν και γελάνε, ο Καρανάσης έχει χάσει τον έλεγχο και η Μέλια ντρέπεται για την αδερφή της.

Η Μέλια βρίσκει στο δωμάτιο τους την Μυρτώ να κλαίει. Όλοι στο σπίτι μένουν άγρυπνοι, αλλά η Μυρτώ δεν μιλάει σε κανένα. Το επόμενο πρωί ο Καρανάσης ανακρίνει τους Φαλαγγίτες, εκείνοι όμως υποστηρίζουν ότι δεν έφυγαν καθόλου από το σχολείο. Ο Παππούς φεύγει εξαγριωμένος από το σχολείο. Ο γιατρός ενημερώνει την οικογένεια για την ψυχική κατάσταση της Μυρτώς.