Тази комедия на абсурда е съставена от много разпокъсани епизоди. Героите се срещат и се разминават – всеки от тях има своя роля и свое значение. Засягат се най-широк кръг теми, от които се е интересувал Бунюел – морал, лицемерие, егоцентризъм и честолюбие и др.

本片由几个超现实的小故事串联而成。公园里，一个神秘男子塞给一个中产阶级家庭的女孩几张图片，女孩父母对这些帕特农神庙、凯旋门等古建筑的图片大惊失色。丈夫晚上被幻觉困扰求助医生，恰巧女护士请假离去，在回家的路上，女护士偶遇受虐狂帽商、赌博的神父等人。一位教授搭护士的车来到警局授课，却总被打断，他最后讲了一段赴宴的经历，几个朋友在马桶上闲聊，而吃饭却在厕所一样的单间里。一名罹患癌症的男人被告知女儿失踪，虽然女儿就在身边，但一群人仍然四处寻找。一名枪手在高层建筑里随意射杀路人，被判处死刑，但看起来却像是当庭释放。警察局长接到了死去的妹妹电话，他前往墓地查看，却发现自己的位置已经被别人代替……本片获1975年意大利电影新闻记者协会银兔奖。

本片由幾個超現實的小故事串聯而成。公園裡，一個神秘男子塞給一個中產階級家庭的女孩幾張圖片，女孩父母對這些帕特農神廟、凱旋門等古建築的圖片大驚失色。丈夫晚上被幻覺困擾求助醫生，恰巧女護士請假離去，在回家的路上，女護士偶遇受虐狂帽商、賭博的神父等人。一位教授搭護士的車來到警局授課，卻總被打斷，他最後講了一段赴宴的經歷，幾個朋友在馬桶上閒聊，而吃飯卻在廁所一樣的單間裡。一名罹患癌症的男人被告知女兒失踪，雖然女兒就在身邊，但一群人仍然四處尋找。一名槍手在高層建築裡隨意射殺路人，被判處死刑，但看起來卻像是當庭釋放。警察局長接到了死去的妹妹電話，他前往墓地查看，卻發現自己的位置已經被別人代替……

Mozaika světa, pozorovaného v absurdní nadsázce a pospojovaná řetězícím se přeskakováním z jedné vedlejší postavy na druhou, skládá z nesourodých výjevů všeobjímající pocit neporozumění. Logika moderního světa je postavena pod úhlem absurdního žertu na hlavu: fotografie, na něž v pařížském parku lákal neznámý muž dívenky a nad nimiž se později zvědavě rozdychťuje pan Foucauld se svou manželkou, se ukáží být obyčejnými pohlednicemi s památkami. Obráceně se chovají i soudci, kteří odsoudí masového vraha a vzápětí ho propustí na svobodu. Stejně tak úspěšně vyhlašuje policie pátrání po dívence, která nezmizela. Celou mozaiku uzavírá v detailním záběru hlava pštrosa, kolem níž se ozývá nepřetržitá střelba.

Předposlední film španělského režiséra a scenáristy Luise Buňuela nazvaný Přelud svobody (1974), tvoří závěrečnou část volného triptychu podobenství s filmy Mléčná dráha (1969) a Nenápadný půvab buržoazie (1972).

Reeks surrealistische anekdotes zonder logische onderlinge samenhang, waarin gevestigde normen en waarden consequent worden omgedraaid.

This Surrealist film, with a title referencing the Communist Manifesto, strings together short incidents based on the life of director Luis Buñuel. Presented as chance encounters, these loosely related, intersecting situations, all without a consistent protagonist, reach from the 19th century to the 1970s. Touching briefly on subjects such as execution, pedophilia, incest, and sex, the film features an array of characters, including a sick father and incompetent police officers.

Tolède, 1808, lors de la prise de la ville par les troupes napoléoniennes, un capitaine de dragons français baise une statue de femme et reçoit un coup de poing d'une statue de chevalier. Un homme étrange dans un parc, remet à une petite fille des cartes postales pornographiques, les parents sont horrifiés par ces clichés alors qu'ils ne représentent en fait que des monuments célèbres de Paris… Une suite de scènes surréalistes et farfelues ponctuées par des scènes de répression qui dévergondent la rigidité morale de la société.

ლუი ბუნუელის ყველაზე სურეალისტური ფილმები, რომლებიც ცალკეული ეპიზოდებისაგან შესდგება. ყველაზე ცნობილია წვეულების სცენა, სადაც სტუმრები სკამების ნაცვლად უნიტაზებზე სხდებიან. ქალები კაბას იწევენ, მამაკაცები კი - შარვალს.

Surrealistische Aneinanderreihung von Episoden, die mit der Erschießung spanischer, "Nieder mit der Freiheit!" rufender Rebellen im Jahr 1808 ihren Anfang nimmt und später in die Gegenwart wechselt. Dort bekommen Kinder von einem verdächtigem Mann im Park Fotos geschenkt, die sich als Ansichtskarten von Bauwerken entpuppen, erhält ein Mann mitten in der Nacht in seinem Schlafzimmer von einem Postboten einen Brief, wird im Klassenzimmer und auf dem Polizeirevier über das Verschwinden eines anwesenden Mädchens diskutiert und widmet sich eine Arzthelferin in einem Gasthof mit Mönchen dem Kartenspiel und dem Alkohol, bevor sie an ein sadomasochistisches Paar geraten.

Ένα γεγονός που απεικονίζεται στον πίνακα του Γκόγια «3 Μαΐου 1808», ζωντανεύει: Ισπανία, 1808. στρατιώτες του Ναπολέοντα εκτελούν μια ομάδα επαναστατών, που δεν θέλουν τη γαλλική κυριαρχία και την «ελευθερία» που τους επιβάλλεται. Πριν πεθάνουν φωνάζουν «Κάτω η ελευθερία». Μεταφερόμαστε στη σημερινή εποχή. Γαλλία. Παρακολουθούμε μια σειρά από ασύνδετα, παράδοξα, τυχαία, και, πολλές φορές, κωμικά γεγονότα στη ζωή των αστών. Ένας άντρας φαίνεται να πουλάει πορνογραφικά καρτ-ποστάλ σε κοριτσάκια, τα οποία όμως τελικά απεικονίζουν αξιοθέατα. Στην εξοχή, στρατιώτες επιδίδονται στο κυνήγι αλεπούς! Σε ένα επαρχιακό ξενοδοχείο, μια νοσοκόμα παίζει χαρτιά με μια παρέα καλόγερων, που χρησιμοποιούν εκκλησιαστικά αντικείμενα για μάρκες! Στο ίδιο ξενοδοχείο, άλλοι φιλοξενούμενοι είναι αιμομίκτες και σαδομαζοχιστές. Πίσω, στο Παρίσι, ένα κοριτσάκι αγνοείται ενώ βρίσκεται συνέχεια δίπλα στους γονείς του, ένας ελεύθερος σκοπευτής που σκοτώνει περαστικούς αθωώνεται από το δικαστήριο…

A különféle, logikailag össze nem kapcsolódó jeleneteket hagyományos dramaturgiai megoldással fűzik egybe az alkotók: a soron következő jelenetbe mindig az előzőből kilépő szereplő révén jutunk át. A klasszikus történetnek aligha mondható eseménylánc 1814-ben indul a spanyol királyság - Napóleon kiűzetését követő - restaurációjával és hamarosan a jelenbe vált át.

Nel prologo, anno 1808, assistiamo alla fucilazione di patrioti e di un ufficiale profanatore di tombe. Poi si passa al presente, ed ecco un uomo che mostra a due bimbe foto "oscene" dei monumenti di Parigi, un assassino messo in libertà, la repressione di una manifestazione che inneggia alle catene...

1808年、ナポレオン占領下のスペインで、抵抗派の男が「自由くたばれ！」と叫びながら処刑される。現代のパリでは、公園で遊んでいた少女が見知らぬ紳士からもらった観光地の写真を両親に見せると、両親はそこに写った建造物に眉をひそめながらも性的興奮を覚える。容態の悪化した父のもとへ急ぐ看護師の女は、道中で次々と奇妙な人たちに出会う。互いに関係のない不思議なエピソードの数々が、様々な偶然を介して緩やかに連結されていく。

공산주의라는 유령이 부르주아를 두렵게 만든다고 말했던 칼 마르크스와는 달리 부뉴엘은 20세기 후반 부르주아를 가장 두려움에 떨게 만드는 게 자유라는 환영이라고 말한다. 1808년 프랑스군에 저항하다 학살된 스페인 혁명가들의 주검과 1970년 파리 부르주아들의 부조리한 삶을 연결시키면서 부뉴엘은 에 이어 부르주아 계급의 가치, 질서의 몰락을 또 한번 코믹하게 묘사한다. 10개 남짓한 에피소드로 이루어진 영화는 꼬리에 꼬리를 물고 이어지며 초현실적인 분위기를 자아낸다. (씨네코드 선재 - 시네프랑스)

Film składa się z luźnych epizodów pozbawionych pointy. Nieważne czy będzie to sekwencja z mnichami grającymi w pokera o medaliki, czy zniknięcie dziewczynki, która zjawia się z rodzicami w komisariacie, gdzie ignoruje się jej obecność i kontynuuje poszukiwania, czy historia snajpera, który z dachu wieżowca strzela do przechodniów, a pojmany i osądzony wysłuchuje wyroku śmierci i spokojnie wychodzi z sali, rozdając autografy, czy wykład profesora o społecznych konwenansach, ilustrowany opowieścią o przyjęciu, w czasie którego goście zasiadają wokół stołu na sedesach, a jedzenie - jako czynność wstydliwa odbywa się w zamknięciu.

Em Toledo ocupada pelas forças napoleónicas, um soldado abraça uma estátua feminina numa igreja. Depois, exige que se abra o caixão. A história é contada por um criado num jardim público, que prefere ler em vez de tomar conta das filhas dos patrões, os Foucault. À noite, o senhor Foucault sofre de insónias, o que o leva a consultar o médico no dia seguinte. A partir daí, a história bifurca-se sucessivamente, num encadeado de sequências surreais e personagens autónomas, que criticam a moralidade e a sociedade.

Uma série de situações surreais que criticam os padrões da sociedade: o homem que mostra fotos 'pornográficas' para duas crianças, o atirador que mata as pessoas do topo de um prédio, a falta de educação à mesa, os monges e sua sexualidade, e por aí vai.

Cineastul Luis Buñuel ia în vizor convențiile sociale într-o serie de episoade comice suprarealiste, cu o legătură vagă, printre care și emblematica scenă a unui dineu.

Серия сюрреалистических эпизодов, на первый взгляд не связанных между собой. Буржуазная пара рассматривает фотографии парижских памятников и находит их порнографическими. На ужине при свечах гости усаживаются на унитазы вместо стульев.

Буржоаска конвенција потпуно је демолирана у Буњуеловом надреалистичком остварењу „Фантом слободе“. Укључујући епизоде када елегантни соире употпуњују гости на клозетским шољама, или прича о монасима који играју покер и своја религозна одличја користе као чипове, до полицајаца који траже несталу девојчицу, иако им је ова стално пред носом, ова перверзна, разиграна апсурдна комедија без повезаног низа доноси многе теме које су окупирале Буњуела током његове каријере – од хипокризије конвенционалне моралности до арбитраже друштвеним устројствима.

Serie de viñetas entrelazadas por un personaje o una situación que conecta una historia con la siguiente. Unos soldados franceses entran a la catedral de Toledo durante la invasión napoleónica. Un capitán besa la estatua de una mujer y destruye la de un hombre. En la época actual, un matrimonio se escandaliza con unas postales que muestran monumentos de París. Un hombre ve pasar unos animales por su cuarto. En una escuela de policías, un gendarme dicta una lección sobre las distintas costumbres antropológicas. Un asesino es dejado en libertad después de matar a 18 personas. Una multitud furiosa asalta un zoológico gritando lemas de la resistencia anti-napoleónica, mientras un avestruz mira directamente al espectador.

Filmen skildrar frihetens villkor och vägar belysta i en serie episoder med anknytning till den franska borgarklassen.

Toplumun kurallarıyla boğuşan, cinsellik ve özgürlüklerinin karmaşasına düşen karakterlerle dolu, birbirine muğlak derecelerde bağlı olan bölümlerden oluşan bir Bunuel filmi. Filmde, bir yemek masası çevresinde klozetlere oturmuş insanların kimsenin görmediği yerlere çekilip yemek yemek için özürlerle sofradan kalkmaları gibi sahneler mevcut. Komik ve çılgın öğelerin bulunduğu filmde, Luis Bunuel sürrealistliğini doyasıya ortaya çıkarmıştır. Onlarca başyapıt çıkarmış bir yönetmenin en sıradışı çalışmalarından biri * bunuel: ironi ve absürtlük... toplumu yerden yere vurarak eleştiren, bitirmediği, yarım bıraktığı hikayeler ile insanı meraktan çıldırtan bir film * İnsanların özgürlüğü aradıkları ama onun anlamını bilmedikleri ve daha çok ondan korkmaları... Sahnelerde hep ters ilişki var, burada asıl özgürlük bir hayalet gibi (komünist manifestonun giriş bölümünde böyle bir hayalet benzetmesi yapılmakta) küçük burjuva ve konfor arayışındaki insanların arasında sadece geziniyor.