An adaptation of a story by Mikhailo Kotsyubinsky, a Ukrainian writer executed in the Stalinist purges but rehabilitated in 1955, that anticipates the Ukrainian "poetic cinema" of the '60s in its focus on star-crossed lovers and its celebration of nature. Set in the 1830s, the film follows two lovers on the run - a girl forced into marriage and her boyfriend, a serf who's being sought by the authorities - as they try to make their way to freedom.

«Το άλογο που κλαίει», ταινία που δεν έγινε καθόλου κατανοητή στην εποχή της, θεωρείται σήμερα το λυρικό αριστούργημα του Ντονσκόι. Ο σκηνοθέτης, χωρίς να εγκαταλείπει το γνώριμο ρεαλιστικό ύφος του, αφήνεται να παρασυρθεί από τη δύναμη της ιστορίας του, μια ουκρανική εκδοχή του Τριστάνου και της Ιζόλδης. Από ένα χείμαρρο συναισθημάτων, μουσικής και χρωμάτων που απογειώνουν την ταινία στο χώρο της καθαρής ποίησης, του μύθου, της λαϊκής φαντασίας.

30-е годы XVIII века. По воле пана крепостную крестьянку красавицу Соломию выдают замуж за гайдука. Остап - её возлюбленный, бежит за Дунай, а вслед за ним из-под венца бежит и Соломия. Шальная пуля тяжело ранит Остапа. Множество бед и гонений пришлось им пережить, но придёт время - и старый Остап поведает людям историю своей неугасшей любви.

Vers 1830, des Ukrainiens tentent de passer la frontière de la Bessarabie avec l'aide de gitans.