本部影片讲述老妇人安吉拉（黛纽塔·辛波斯卡 Danuta Szaflarska饰）在临去世前几天与世隔绝的日常生活。这冷清孤单的世界里，既有她对死亡的恐惧，也有她记忆中曾经的幸福与梦想。与老人相伴的只有她唤作“Phlia”的小狗，安吉拉喃喃自语，自问自答。她一心挂念着自己的儿子，可最终也没能相见。在死亡悄然逼近的时候，安吉拉总是望向窗外的秋千，好像回到了从前的快乐日子。在宁静的摇曳着怀旧情怀的黑白光影里，影片默默地记录着老人最后的弥留时光。

Kdysi noblesní vilu opouští poslední z úředně dosazených nájemníků. Zatímco stará majitelka by ráda rodinné sídlo zrenovovala, její syn má jiné představy. Minimalistický film inklinuje k poetické výpovědi. Černobílá, asketicky věcná kamera se upíná k hlavní hrdince, kterou znamenitě ztvárnila legendární polská herečka – třiadevadesátiletá Danuta Szaflarská. (43rd KVIFF)

Een impressionistisch zwart-witportret van het dagelijkse leven van een negentigjarige vrouw terwijl ze de laatste daad van haar leven beleeft. Danuta Szaflarska schittert als Aniela, die in een enorm maar snel verslechterend houten huis woont, gevuld met souvenirs en schatten uit vervlogen tijden. Aniela komt in conflict met een vervelende buurvrouw die haar eigendom als een doorn in het oog ziet en alles wil doen wat binnen haar bereik ligt om het op te kopen en af ​​te breken, en haar getrouwde volwassen zoon, die - hoewel vriendelijk - triggert paranoia bij Aniela (ze kan niet anders dan geloven dat hij plannen heeft om het eigendom van haar af te pakken). Verbijsterd door deze individuen vindt Aniela een van haar enige bronnen van troost en geruststelling in haar dagelijkse gesprekken met haar hond, Fila.

An impressionistic, black-and-white portrait of the day-to-day of a nonagenarian woman as she experiences the final act of her life. Danuta Szaflarska stars as Aniela, who lives in a massive yet rapidly-deteriorating wooden house, filled with souvenirs and treasures of eras gone by. Aniela runs into conflict in her dealings with others, particularly a nasty neighbor who sees her property as an eyesore and wants to do everything in his reach to buy it up and tear it down, and her married adult son, who - though kindly - triggers paranoia within Aniela (she cannot help but believe that he is scheming and planning to wheedle the property away from her). Driven aback by these individuals, Aniela finds one of her only sources of comfort and reassurance in her daily talks with her dog, Fila - and develops a great affinity for spying on the neighbors' doings whenever boredom creeps in.

아니엘라는 한때는 아름다웠지만 지금은 흉물스러워진 저택에서 유일한 말동무이자 친구인 충견과 함께 살고 있다. 비록 늙고 외로운 노인일지라도 자존심과 위엄을 잃지 않는 그녀는 이 퇴색한 저택과 많이 닮아 있다. 생의 화려한 순간들은 가고 죽음이 머지않은 그녀의 일상에서 아들이 가끔씩 걸어오는 안부 전화는 유일한 기쁨이자 기다림이다. 반면 자신에게서 아들을 빼앗아간 며느리나 이기적이고 철없는 손녀, 시시때때로 그녀의 정원을 넘나드는 이웃집 음악원 원생들은 그저 성가시기만 하고, 그들 역시 아니엘라를 고집 세고 괴팍한 노인네로만 여긴다. 영화의 각본은 아흔을 넘긴 폴란드 여배우 다누타 샤플라르스카를 위해 쓰여졌으며, 실제로 영화를 이끌어 가는 그녀의 힘은 나이를 초월해 놀랍기 그지없다. 고요하고 아름다운 영상 속에 삶과 죽음에 대한 성찰이 서정시처럼 그려진다.

Świat 90-letniej pani Anieli kręci się wokół podniszczonej willi, z której właśnie pozbyła się ostatniego dokwaterowanego po wojnie lokatora. Dom wymaga remontu. Niestety, rodzinie nie podobają się plany staruszki o zamieszkaniu z nią w rodzinnym domu. Syn próbuje sprzedać budynek sąsiadowi, któremu willa psuje widok z okna. Aniela dochodzi do wniosku, że pora umierać. Odwołuje wizyty syna, wkłada czarną suknię, zapala świecę i z różańcem w dłoni układa się na łóżku, by czekać na śmierć. Szybko jednak zmienia zdanie. Postanawia działać.

Після того, як дотепна бабуся Аньєла нарешті позбавляється від своїх останніх винаймачів житла, їй здається, що саме настав час, коли вона зможе відчувати себе як вдома в своєму красивому старому дерев'яному будинку. Але її жадібний син і сусіди мають інші плани.